پژوهشگر برتر در حوزه هنجارهای فرهنگی نوجوانان، گفت: بجای گسترش سازههای فیزیکی برای توسعه گردشگری، آموزش و گسترش رفتار مدنی را در اولویت قرار دهیم زیرا شهر فضای انسانی است که روابط فردی، خانوادگی، اجتماعی در آن بوجود میآید و در قوام و شکلگیری آن همه حوزههای علوم انسانی مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذار است.
به گزارش پایگاه خبری رسانهای حوزههای علمیه خواهران، سپیده ملایری، پژوهشگر برتر در حوزه هنجارهای فرهنگی نوجوانان، گفت: شهر بستر ایجاد رفتار معقول و شهر دوستدار کودک، شهری خلاق و سالم است اگر ما رویکردمان را در قبال مدیریت شهری، معماری و شهرسازی تغییر ندهیم که بدلیل عدم استفاده از توان بالقوه بسیاری از کودکان در مناطق کم برخوردار، روند توسعه ملی ضعیف خواهد شد.
وی افزود: در شهر دوستدار کودک، کودکان و نوجوانان اثر تصمیمگیری خود را در شهر میبینند، از فضای سبز بهرهمند میشوند، حس تعلق و همبستگی نسبت به جامعه دارند و برای دم دستیترین شادیهای خود مانند بُرد تیم ملی، مسابقات و تیمهای مورد علاقه خود یا هر شادی دیگری فضایی امن و ایمن برای گردهمایی و برونریزی هیجانات دارند.
پژوهشگر حوزه هنجارهای فرهنگی عنوان کرد: شهر دوستدار کودک به فضاهای غیر رسمی کودکان برای بازی که حوزههای تعامل کودک است مانند محله، کوچه، گذر و... اصالت میدهد.
ملایری ادامه داد: در قرآن به شهری که شهروند پاک تربیت کند به (والِد و ماوَلد) یاد کرده است، آیا امروزه ساختمانهای اشرافی و لوکس و مصرفی و بساز و بفروشِ گران میتواند شهروند پاک تربیت کند؟ اصل مهم اسلام شَرفالمکان بالمَکین هست، شرف یک مکان و شهر به شهروندانش است با برقراری رابطه انسانی.
وی بیان کرد: بلد امین بودن شهر به معنای امنیت مادی و معنوی در شهر، عدم تسلط ساختمانها برهم، حفظ حریم، نور، سایه، آفتاب، کوران باد، عدم اغواگری، تفاخر و .... است.
پژوهشگر حوزه هنجارهای فرهنگی اظهار کرد: محله محوری و احیای محلات نقش سلول زنده در شهر را دارد و همچنین در کاهش بزهکاری، کاهش انزوای اجتماعی، افزایش میزان رضایتمندی و رشد شناختی کودک موثر است.
ملایری گفت: سرزمین ایران از دیرباز محل تاخت و تاز و تهاجم دشمنان مختلفی بوده است و همین سبب روحیه محافظهکاری در مردم شده و از طرفی نشاط را هم نشانه سبکسری افراد تلقی میکنیم در صورتی که رابطه دیرینه شهر با نشاط در اندیشههای سقراط دیده میشود، امام علی(ع) میفرمایند: شهر خوب شهریست که بتواند تو را حمل کند.
وی به آسیبهای آپارتماننشینی اشاره کرد و گفت:مشکلات ارتباطی و کاهش خلاقیت کودک و رشد طبیعی ذهنی کودک، انزوای کودک و کاهش بازیهای دستهجمعی، پناه بردن به بازیهای ویدیویی، افزایش خشونت، عدم تحرک و فقر حرکتی، چاقی، خستگی مزمن، کاهش سرمایه استخوانیِ کودک و سندروم بیماری بَنا مانند تهویه نامناسب که به بروز سردرد منجر میشود، بروز پرخاشگری، کاهش ارتباط با آسمان و زمین و افزایش رفتار کوچهروی و پرسهزنی و حذف صداهای طبیعی (که آرامبخش هستند و قابلیت ماسکه کردن دارند) از جمله این آسیب ها است.
ملایری افزود: استفاده از عایقهای مختلف در آپارتمانها بر سیستم عصبی تاثیرگذار است از طرفی عدم استفاده درست یا ناقص از عایقها به ناامنی حریم خصوصی و تنش حاصل از آن دامن میزند و فقدان نور کافی موجب عدم تنظیم هیجان شده، اضطراب را افزایش میدهد.
وی تصریح کرد: شهر فقط ساخت و ساز یا انبار کالا نیست، نماد و المان، بنا، میدان، رنگ و ... مسائل فرعیتر نسبت به هویت، خاطره جمعی، تعلق خاطر و حافظه تاریخی اند.
ملایری در پایان گفت: بجای گسترش سازههای فیزیکی برای توسعه گردشگری، آموزش و گسترش رفتار مدنی را در اولویت قرار دهیم زیرا
شهر فضای انسانی است که روابط فردی، خانوادگی، اجتماعی در آن بوجود میآید و در قوام و شکلگیری آن همه حوزههای علوم انسانی مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذار است.
انتهای پیام/
نظر شما